Archive for the ‘Ανθρωπιστικές’ Category

Μια ηλικιωμένη έστειλε ένα πολύτιμο δώρο σε μονάδα του Έβρου, συγκινώντας τους στρατιώτες και αποδεικνύοντας ότι οι απλοί πολίτες είναι πολύ πιο ευαίσθητοι και σίγουρα πιο αποτελεσματικοί από την …κρατική μηχανή. Τι έστειλε η κυρία σαν καλή γιαγιά; Ένα ζευγάρι αρβύλες! (περισσότερα…)

Τι χρωμα εχει η αθωοτητα;
Τα χρωματα των παιδικων ονειρων. Ειναι διαφανη σε καθε αποχρωση, κελαριστη σαν το καθαρο νερο και τα παιδικα γελια…Ειναι αερινη, σχεδον αυλη μα καποιοι απο εμας, αλαφροισκιωτοι, τη βλεπουν ακομη κατι στιγμες συγκινησιακα φορτισμενες. Μοιαζει με δακρυ χαρας που γυαλιζει κατω απο τον ηλιο. Θυμιζει τη φωνη αγαπημενων προσωπων την ωρα που σου λενε σ’ αγαπω και το χαδι που αναζητας καθε φορα οταν λες πως εισαι ενταξει μα δεν εισαι. Κρυβεται συνηθως στα ματια λιγων καθαρων ψυχων που περιπλανιουνται μεταξυ παιδικοτητας, εφηβειας κι ενηλικιωσης. Μπερδευεται με την ανασφαλεια του διαφορετικου μα συνηθως βγαινει νικητρια και μοιραζει αφειδως χαμογελα αισιοδοξιας. Μπορεις να τη συναντησεις σε απελευθερωμενες συνειδησεις, σε ανθρωπους που δεν καταφεραν να επιβληθουν στον εαυτο τους και ν’ ακολουθησουν νορμες αλλων, σε απλες σκεψεις γεματες αληθεια και αγαπη, σε καθετι που ξεφευγει αυθορμητα απο τα χειλη σου και προσπαθεις μετα να δικαιολογηθεις που δεν εκφραστηκες με τροπο «καθωσπρεπει». Βρισκεται μεσα στην περιεργεια του «γιατι;» μπροστα σε καθε ανεξηγητη ασχημια. Εξαπλωνεται με αγκαλιες που λενε πιο πολλα απο τα λογια. Στολιζει τις χουφτιτσες των μωρων που σφιγγουν το δαχτυλο σου θελοντας να σου πουν οτι εχουν μεσα τους τη δυναμη της. Ισως να μπορεις να τη δεις μερικες φορες να φωλιαζει τρομαγμενη ακομη και στον καθρεφτη σου ζητωντας σου να την εμπιστευτεις και να την απελευθερωσεις…